گاهی از عشق گذر کن و دلت را بسپار

قلبت را ، به خداوند سپار

آن همه تلخی و غم ، این همه شادی و ایمانت را

گاهی از عشق گذر کن و دلت را بسپار

به خداوندی که

خوب می داند

سهم تو از دل چیست

گاه ، دلتنگ شوی

گاه ، بی حوصله و سخت و غریب

و زمانی را هم ، غرق شادی و پر از خنده و عشق

همه را به خداوند بسپار

خاطرت جمع ، که عدالت خصلت ِ مطلق اوست

این بار

چشم دل را وا کن!

دست رد بر دل هر غصه بزن

حرف هایت را ، گرم و آرام و بلند ، به خداوند بگو

عشق را تجربه کن !

حرف نو را این بار ، از لب شاد چکاوک بشنو

قطره آبی بچکان ، بر کویر دل و بر بایر این عاطفه ها

خوب من ، در این سال که پر از روز و شب است

و پر از خاطره هایی تازه

چشم دل را نو کن

لحظه ها می گذرند ، تند و بی فاصله از هم

مثل آن لحظه که دیروز شد و

مثل آن روز که انگار

هرگز از ره نرسید

آری ای خوب قشنگ

زندگی ، آمدن و رفتن نیست

خاطره ها هستند گاه شیرین و گهی تلخ و غریب

بهتر آن است که در روز جدید

فکر را نو بکنیم ، عشق را سر بکشیم

و دل تار غمین را

بنشانیم سر سفره ی نور

خانه اش را بتکانیم و سپس

هر در و پنجره را ، سوی چشمان خدا وا بکنیم

روز نو آمده است

با دل گرم زمین عهد بندیم ، دگر

قدر بودن ها را ، خوب تر می دانیم

و خدا را هر روز از نگاه همگان می خوانیم

فاصله ، بسیار است بین خوبی و بدی ... می دانم

ولی ای ماه قشنگ

آنچه در ما جاری است ، این همه فاصله نیست

چشمه گرم وصال است و عبور

زندگی ... می گذرد، تند و آسان و سبک

عاشق هم باشیم ، عاشق بودن هم

عاشق ماندن هم ، عاشق شادی و هر غصه هم

روز نو ، هر روز است

فکر را نو بکنیم

عشق را ... سر بکشیم

زندگی

می گذرد ... ! تند و آسان و سبک