مانند گرد بادی ! پر از شن و خاک
و من آخرین برگ از یک درخت خشکیده
به سویم آمدی ، چنان مرا در هم پیچیدی
که فرصت دست و پا زدن را نیز از من گرفتی
به خود می گویم : این گردباد مثل نسیمی خنک
بر تنهایی عمیقم چه خوش نشسته است
اما تو همان گردبادی پر از شن و خاک
No comments:
Post a Comment