،دستم را به سراسر شب کشیدم
.زمزمه ی نیایش دربیداری انگشتانم تراوید
،خوشه ی فضا را فشردم
.قطره های ستاره در تاریکی درونم درخشید
و سرانجام
در آهنگ مه آلود نیایش ترا گم کردم
.میان ما سرگردانی بیابان هاست
.بی چراغی شب ها، بستر خاکی غربت ها،فراموشی آتش هاست
.میان ما "هزار و یک شب " جست و جوهاست
No comments:
Post a Comment