دلتنگی های بی پایان

خیلی وقتا سعی می کنم وقتـــــی می نویسم ، نوشته هام بویی از تـــــــو نداشته باشن.اما انگار قلمم هم دل به تــــــــــــــــو داده و بی اختیار از تــــو می نویسه.پس امشب را به پاس با هم بودنمان چیزایی را که قراره روی ورق یا روی این پنجره ی بسته ی زمستونـــــــــــــــــی بیان کنم رو با هم در خلوت خودمان مرور می کنیم.که این دلتنگی ها رو فقط من و تـــــــو می دانیم و بس

بیست و یکم بهمن هشتاد و هفت