خیال

راه دوری نیست کوچه ی تنهایی من

هنوز که هنوز است از دیدن تو در خیابان خیس خوابهایم شاد می شوم

من و تو ما نبودیم هرگز

نه همراه ،نه هم صدا

نه هم بغض،نه هم نگاه

رفتن سهم ساده ی تو شد و ماندن سهم دشوار دستهای من

امروز هم نه گلایه ای از این همه انتظار

و نه بهانه ای از نمناکی کاغذ

راضی به رضای زندگی