واکنون در مرز پایان برزخم
من فرزند این سرزمین و خاندانی از مردم این سرزمینم
درختی که در جهنم کویر روئیده است
و من غرق غرور و قدرت ، قهرمان برزخ گشتم
و معبود ارجمند برزخیان
اما روح همیشه مسافر من چگونه می توانست جائی منزل کند
و از رفتن و رفتن و باز هم رفتن باز ایستد؟
من ساحل نیستم ، موجم
هستم اگر میروم ، گر نروم نیستم
دکتر علی شریعتی
No comments:
Post a Comment