کاش از جنس تو بودم

چه دشوار است جای او بودن حتی از جنس او بودن

به حقیقت بهشت برای او کم است

تو گویی طبیعت هر چه درد را ، هر چه سختی را ، هر چه دلواپسی را

برای او آفرید

حتی وقتی لز سر نا سپاسی با او بدخلقی می کنی ، او تنها اخمی به پیشانی اش می اندازد

ای کاش بشنویم که می گوید :تو را عاشقانه پرورش داده ام اینگونه چرا؟

ای خدا ! کاش بداند که آرزو دارم وقتی در آغوشش می گیرم تا ابد بماند و بمانم

ای خدا ! اگر به دفعات حق انتخاب داشتم بی هیچ تأمل باز هم او را مادر خود بر می گزیدم

هم او که نخوابید و مرا خواباند

هم او که نخورد و در دهان من گذاشت

هم او که به شوق سخن گفتنم اشک ریخت و من بارها بارها با همین سخنان او را آزردم

هم او که با خردسالیم کودک شد و با بزرگ شدنم پیر

قسم می خورم تو مادر هر که میشدی او نیز عاشقت می شد

مادر روزت مبارک

ف.رزاقی