پرنده اوج آسمانی نمی خواهد
آسمان او ، پهنه ی نگاه ِ توست
برای او قفس و بند ِ نگاه تو ، به ز آبی آسمان
برای او پر گشودن و کاویدن در آبی دلت ، یعنی تمام دنیا را زیر بال داشتن
به او پر ِ پرواز ببخش که می دانم می توانی و شاید ترسی در آن عمق نگاهت است
این ترس را پیش مرگِ شهامتت کن
آبی آسمان را دریغ مکن
...می دانم که خود نیز،می توانی پری بگشایی
ف.رزاقی 06اردیبهشت1387
1 comment:
It is really outstanding, your blog! I did not even want to leave the web page because everything is arranged so perfectly well and the content is so interesting that it attracts everyone’s attention. Thank you very much for such a great pleasure and interest! I’ve already made your blog a part of my favorite links and will visit it many more times.
Post a Comment