پدر

تنها او را با یک لبخند می شناختم

لبخندی که خالص بود ... پر از مهربونی و عشق

من بودم عروسک شبهای خستگیش و او بود کوه قدرت و آرامش من

پدر کوه بود ، کوه عشق ، کوه ایمان

پدر دور شد ...دور چون ستاره ها... دور چون پرنده ها

پدر بود ، اما نبود

پدر هست ، اما نیست

پدر آمد ولی نه با آن لبخند همیشگی ، آمد با کوله باری ازغم و درد

و پدر غمگین است

غم برایش یک چیز است

هیچ جزء دوری

چه کنم؟

....چه کنم که من قربانی فاصله هام

khordad87